Yüreğimin Devrimi

Yüregimin Devrimi

Uzaktan akrabamizdi.
Abi diye hitap ederdim ona kendimi örnek aldigim;
tipki daglarin doruklarinda zamansiz kalabilmis kar birikintisi gibi göz alici bir sahsiyetti benim gözümde.
Paylasimlarla kurulan dostlugumuz, saatlerce süren dostluk kokan sohbetlerimiz dertlerimiz anilarimiz gülüslerimiz ve tesellilerimiz yerini çok sonra fark edebildigim kaçamak bakislara birakir gibiydi.
Bir türlü kabullenesim gelmiyordu dostane duygularin aksini.
Ailem dahil çevremdeki herkesin gözdesiydi o.
Bilhassa arkadasla gönülleri fethediyordu muhabbetiyle.

Buna ragmen mantigimi elden birakmiyor onun beni asla yar olarak göremeyecegi gerçegini açiklamaya çalisiyordum bizleri yakistiranlara.
Ben olgun bir yetiskin gibi davranmaktan bihaber yasamayi ilke edinmis bir genç kizdim.
O ise sorumluluk sahibi ciddi bir deniz astsubayiydi. Karakterli, agirbasli disiplinli bir o kadar da iyimserdi.

Velhasil 1,5 aylik bir süreden sonra görkemli bir itirafla yüz yüze kaliyordum. ‘’Bana abi deme” diyordu.
Ben ise saskindim sessizce haykiriyordum içten içe, simdi neler olacak diye. Susarak geçirdigim 2 günden sonra onu deli gibi severek basladim güne. Inaniyordum uykumda asik olmustum ona.

Her ikimizin gözlerinde görülmeye deger bir isik yüzlerinde ise tarifi mümkün olmayan bir tebessüm yer edinmisti.
El eleydik. Bir ömür boyu beraber yol almak için ilk adimi attik sözlendik. Fakat ayri düstük; askim dünyanin bir ucunda seyirdeydi. Bekledim bekledim…

En nihayetinde kavustuk sinirsiz sevgi limanimizda.
Ama vuslatin sarhoslugu fazla devam etmedi 1 aylik bir sürecin ardi gelen bir özlem daha ayirdi bizleri sevdigimle yine! Simdi uzagiz yine birbirimize.
Yildizlara yarenlik etmek alisila gelmis bir sohbet oluyor zamanla. Bu yüzden doyamiyoruz ya birbirimize hatta bazen sevgi sözcükleri bile aç kaliyor sevgimizin yaninda.
Ruhlarimizi çepeçevre sarmalayan sicakligin yani sira, yalnizliklarimizda kurdugumuz hayallerimizle yücelttigimiz umutlarimizla körüklüyoruz hasretligimizi biz.
Neyse ki her ikimizde severek yasiyoruz. Neyse ki bizler özlemle yanip özlemle tutusuyoruz.
Ve asla aski katliamlara maruz birakanlardan olmuyoruz.

Bahar Göz